De laatste dagen van het jaar worden gekenmerkt door gezelligheid en geluk, met als hoogtepunt de overgang van oud naar nieuw.
Zo ging het ook dit jaar weer. Maar er was een verschil met voorgaande jaren: ik had iemand die mij deze dagen kon bieden wat ik nodig had, namelijk liefde en aandacht.
Ik ben nu alweer een paar maanden samen met mijn vriend en ik weet dat het nog maar het begin is, maar toch voel ik me heel gelukkig. Het is fijn om te weten dat je bij elkaar past en dat je altijd op elkaar kunt rekenen.
Ondanks alle gezelligheid merkte ik wel dat sommige momenten toch wat verdrietig waren. Zoals bijvoorbeeld toen mijn vriendin haar vriend inhuwde of toen mijn moeder aan de telefoon hing om te vertellen hoe ze het einde van het jaar gaat vieren met haar man en hun kinderen.
Het verdriet maakte plaats voor een warm gevoel toen ik besefte dat ik nu ook iemand heb die van me houdt en bij wie ik hoor. Dankbaarheid overheerste en ik besefte meer dan ooit dat liefde alles overwint.
Nu we al tien jaar in Canada wonen is er nog maar één keer vuurwerk geweest. En dat was ver van huis en kostte ons een busreis van vier uur. Dus toen moest het wel goed zijn en we kozen dan ook voor een plek met veel mensen.
Het was leuk, maar ik denk dat we nooit meer ergens naartoe gaan om het te bekijken. In Canada is het heel anders dan bij ons. We bestellen hier een groot feestpakket (inclusief lichten, fakkels, sterretjes en zo) en wachten tot de avond valt.
Opnieuw vertelt mijn man: “Doe je jas aan!” Dat doe ik dus altijd want de temperaturen dalen snel na het donker worden. Terwijl hij alles uitpakt gaat iedereen naar buiten (we wonen op een appartementcomplex). Het licht gaat uit in alle flats.
Mijn man zet zijn stereo voluit (het is ten slotte feest!) en gaat met zijn fakkel naast de auto staan waarna hij zich gereed maakt om ze op te steken. Eindelijk is het tijd! Hij loopt overal rond met die kleine vlammetjes en steekt alles aan, maar er gebeurt iets wonderlijks: niemand schrikt ervan! Iedereen blijft rustig op hun stoel of bank zitten alsof er niets aan de hand is…
Ik vind dat heel erg eng want wat als er iemand plotseling benauwd wordt? Dan kan hij niet snel reageren door binnenshuis lucht te laten binnendringen…
En toch blijft iedereen rustig terwijl de boom versierd word, alsof ze niet beseffen dat het nog maar een kwestie van tijd is voordat de kat de lampenkap omstoot en de hele kerstversiering omvergooit. Of misschien zijn ze gewoon te zen om zich druk te maken om zulke dingen. Hoe dan ook, het blijft een raadsel hoe ze zo kalm kunnen blijven terwijl de boom in al zijn glorie straalt.